อุณณะหิสสะวิชะยะคาถา

อัตถิ  อุณหิสสะ  วิชะโย                   ธัมโม  โลเก  อะนุตตะโร
สัพพะสัตตะหิตัตถายะ                      ตัง  ตวัง  คัณหาหิ  เทวะเต
ปะริวัชเช  ราชะทัณเฑ                      อะมะนุสเสหิ  ปาวะเก
พะยัคเฆ   นาเค  วิเส   ภูเต               อะกาละมะระเณนะ  วา
สัพพัสมา  มะระณา  มุตโต                ฐะเปตวา  กาละมาริตัง
ตัสเสวะ  อานุภาเวนะ                       โหตุ  เทโว  สุขี   สะทา
สุทธะสีลัง  สะมาทายะ                     ธัมมัง สุจะริตัง  จะเร
ตัสเสวะ  อานุภาเวนะ                       โหตุ  เทโว สุขี  สะทา
ลิกขิตัง  จินติตัง ปูชัง                       ธาระณัง  วาจะนัง คะรุง
ปะเรสัง  เทสะนัง  สุตวา                   ตัสสะ  อายุ  ปะวัฑฒะตีติ

คำแปล :

ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เอาบุญของข้าพเจ้าทุกชาติให้กับบิดามารดา ครูอาจารย์ เทพเทวดา เชื้อโรคในตัวข้าพเจ้าเจ้ากรรมนายเวรเจ้าบุญนายคุณของข้าพเจ้า ขอให้เจ้ากรรมนายเวร เจ้าบุญนายของคุณข้าพเจ้า ได้โปรดอนุโมทนาบุญ และอโหสิกรรมแก่ข้าพเจ้าตั้งแต่บัดนี้เถิด ..
แม้แต่กรรมใดที่ใครทำไว้แก่ข้าพเจ้าก็ตาม ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมทั้งสิ้น ยกถวายแด่พระพุทธเจ้าเป็นอภัยทาน เพื่อจะได้ไม่มีเวรกรรมใดๆ ต่อไป ด้วยอานิสงส์แห่งอภัยทานนี้ คุ้มครองข้าพเจ้า บิดามารดา ครูบาอาจารย์ คู่ครอง ญาติมิตร บุตรบริวาร ตลอดจนผู้อุปถัมภ์
ข้าพเจ้า มีความสุขความเจริญ สุขภาพแข็งแรง มีดวงตาที่เห็นธรรมพบเจอแต่กัลยาณมิตร เทอญ ..



อุณหัสสวิชัยสูตร พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต


ผู้ใดมาถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่งแล้ว ผู้นั้นย่อมชนะได้ซึ่งความร้อน อุณหัสสคือความร้อนอันเกิดแก่ตน มีทั้งภายในและภายนอก ภายนอกมีเสือสางคางแดง ภูตผีปีศาจ เป็นต้น ภายในคือกิเลส วิชัยคือความชนะ ผู้ที่มาน้อมเอาสรณะทั้งสามนี้เป็นที่พึ่งแล้ว ย่อมจะชนะความร้อนเหล่านั้นไปได้หมดทุกอย่างที่เรียกว่า

"อุณหัสสวิชัย อุณหสฺสวิชดย ธมฺโม โลเก อนุตฺตโร" 
พระธรรมเป็นของยิ่งในโลกทั้งสาม สามารถชนะซึ่งความร้อนอกร้อนใจอันเกิดแต่ภัยต่างๆ

"ปริวชฺเช ราชทนฺเฑ พยคฺเฆ นาเค วีเส ภูเต อกาลมรเณน จ สพฺพสฺม มรณา มุตฺโต "
จะเว้นห่างจากอันตรายทั้งหลายคือ อาชญาของพระราชา เสือสาง นาค ยาพิษ ภูตผี ปีศาจ หากว่ายังไม่ถึงคราวถึงกาลที่จักตายแล้ว ก็จักพ้นไปได้จากความตายด้วยอำนาจ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่ตนน้อมเอาเป็นสรณะที่พึ่งที่นับถือนั้น ความข้อนี้มีพระบาลีสาธกดังจะยกมาอ้างอิง
ในสมัยเมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยพระอรหันต์หนุ่ม 500 รูป ประทับอยู่ในราวป่ามหาวันใกล้กรุงกบิลพัสดุ์ เทวดาทั้งหลายพากันมาดู แล้วกล่าวคาถาขึ้นว่า

"เยเกจิ พุทฺธํ สรณํ คตา เส น เต คมิสฺ สนฺติ อปายภูมิ ปหาย มานุสํ เทหํ เทวกายํ ปริปูเรสฺสนฺติ "

แปลความว่า บุคคลบางพวกหรือบุคคลไรๆ มาถึงพระพุทธเจ้าเป็นสรณะที่พึ่งแล้ว บุคคลเหล่านั้นย่อมไม่ไปสู่อบายภูมิทั้ง 4 มีนรกเป็นต้น เมื่อละร่างกายอันเป็นของมนุษย์นี้แล้ว จักไปเป็นหมู่แห่งเทพดาทั้งหลายดังนี้ สรณะทั้ง 3 คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มิได้เสื่อมสูญอันตรธานไปไหน ยังปรากฏอยู่แก่ผู้ปฏิบัติเข้าถึงอยู่เสมอ ผู้ใดมายึดถือเป็นที่พึ่งของตนแล้ว ผู้นั้นจะอยู่กลางป่าหรือเรือนว่างก็ตาม สรณะทั้งสามก็ปรากฏแก่เราอยู่ทุกเมื่อ จึงว่าเป็นที่พึ่งแก่บุคคลจริง เมื่อปฏิบัติตามสรณะทั้งสามจริงๆ แล้ว จะคลาดแคล้วจากภัยทั้งหลาย อันก่อให้เกิดความร้อนอกร้อนใจได้แน่นอนทีเดียว



คาถาอุณหิสวิชัย(ของเก่า)ได้จากสมุดสมเด็จของสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี

อัตถิ อุณหิสสะ วิชะโย ธัมโม โลเก อะนุตตะโร
สัพพะ สัตตะ หิตัตถายะ ตัง ตัตวัง คัณหาหิ เทวะเต
ปะริวัชเช ราชะทัณเฑ อะมะนุสเสหิ ปาวะเก
พะยัคเฆ นาเค วิเส ภูเต อะกาละมะระเณนะ วา
สัพพัสสะมา มะระณา มุตโต ฐะเปตะวา กาละมาริตัง
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
สุทธะสีลัง สะมาทายะ ธัมมัง สุจะริตัง จะเร
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
ลิกขิตัง จินติตัง ปูชัง ธาระณัง วาจะนังคะรุง
ปะเรสัง เทสะนัง สุตตะวา ตัสสะ อายุ ปะวัฑฒะ ตีติฯ
สักกัตวา พุทธะรัตตะนัง โอสะถัง อุตตะมังวะรัง
หิตัง เทวะมะนุสสานัง พุทธะเตเชนะ โสตถินา
นัสสันตุ ปัททะวา สัพเพ ทุกขา วูปะสะเมนตุ เมฯ
สักกัตวา ธัมมะรัตตะนัง โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง
ปะริฬาหูปะสะมะนัง ธัมมะเตเชนะ โสตถินา
นัสสันตุ ปัททะวา สัพเพ ภะยา วูปะสะเมนตุ เมฯ
สักกัตวา สังฆะรัตตะนัง โอสะถัง อุตตะมังวะรัง
อาหุเนยยัง ปาหุเนยยัง สังฆะเตเชนะ โสตถินา
นัสสันตุ ปัททะวา สัพเพ โรคา วูปะสะเมนตุ เมฯ
เภสัชชัง เทวะมะนุสสานัง กฎกัง ติตติการะสัง
อัมพิลัง ละวะณัญเจวะ สัพพะพะยาธิง วินัสสะติ
เอกัทวิติทินัง วาปิ ปัญจะสัตตะทินัง ตะภา
ยาวะ ทุกขา นัสเมนติ ชีวะทานัง กะโรตุ เต
ชีวะทานัง ทะทันตัสสะ อายุ วัณณัง สุขัง พะลัง
ชีวะทานานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
ชีวะทานังปิ ทัตวานะ โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง
สะรีระทุกขัง นาเสติ เภสัชชัง ทานมุตตะมัง
ตัสมา กะเรยยะ กัลละยาณัง นิจยัง สัมปะรายะยิกัง
ปุญญานิ ปะระโลกัสมิง ปะติฎฐา โหนติ ปาณิณัง
อิมินา ชีวะทาเนน ตุมหากัง กิง ภะวิสสะติ
ทีฆายุกา สะทา โหนติ สุขิตา โหนติ สัพพะทา
ชีวะทานัง ทะทันตัสสะ อายุ วัณณัง สุขัง พะลัง
ทีฆายุกา สะทา โหนตุ ชีวะทานัง มะหัป ผะลัง
โยโส ทะทาติ สักกัจจัง สีละวันเตสุ ตาทิสุ
ปาณะทานัง วารัง ทัตวา ชีวะทานัง มะหัป ผะลัง
เอวัง มะหิท์ธิกา เอสา ยะทิทัง ปุญญะสัมปะทา
ตัสมา ธีรา ปะสังสันติ ปัณฑิตา กะตะปุญญะตัง
สุโข วิปาโก ปุญญานัง อะธิปาโย สมิชฌะติ
ชิปปัญจะ ปะริโยสาเน นิพพานัง อะธิคัจฉะติ
โย ภาชนะสะหัสเสหิ ปูระณัง วะระโภชะนัง
ทะเทย์ยะ เจ ปะริมาณัญเจ เอกะปัตตัมปิ นาละเภ
พุทธุปปาเท สาริปุตโต เย วัญเญ อัคคะสาวะกา
ปัตตะปูรานุภาเวนะ มาตาปิตา ปะมุจจะตีติ

(จบคาถาอุณหิสวิชัยเพียงเท่านี้)

พระคาถาอุณหิสวิชัย ฉบับนี้เป็นตำราที่ได้จากสมุดสมเด็จของสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ท่านว่าอุปเท่ห์ว่าผู้ใดจำเริญพระคาถาอุณหิสวิชัยคาถานี้ หากไม่ถึงกาลมรณะ(สิ้นอายุขัย)ย่อมปราศจากโรคภัยไข้เจ็บแข็งแรง แม้ในทางโหราศาสตร์ว่าชะตาขาด แต่หากมีใจยึดเกาะเอาคุณแห่งพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสังฆเจ้า และภาวนามนต์นี้ก็จักอาจต่อชะตาไปได้โดยไม่ต้องทำพิธีให้ยุ่งยากเพียงแต่เคารพเลื่อมใสในพระพุทธ พระธรรม พระอริยสังฆเจ้าภาวนาก่อนนอนทุกวันกันชะตาขาดได้ พระคาถานี้อย่างเต็ม พระมหาจ่าง วัดสุทัศน์ท่านว่าจัดเป็นสิ่งสำคัญจะต้องจารในชนวนพระกริ่งของสมเด็จสังฆราชแพ ทำให้พระกริ่งยุคก่อนค่อนข้างเข้มขลังกว่าสมัยนี้ที่หล่อสำเร็จแล้วเสกที่หลัง หลวงตาแยบ วัดโรงช้าง จังหวัดพิจิตร ได้ตำราสมุดสมเด็จมา ท่านได้เมตตาสั่งสอนหลวงพ่อโบ้ บิดาของข้าพเจ้า เมื่อบิดาของข้าพเจ้าบวช ก็ได้กำชับว่าให้ภาวนาคาถานี้อย่าขาดเมื่อวานที่ผู้เขียนแพ้ยาก็ภาวนาพระคาถานี้ก็หายก่อนหมอจะฉีดยาแก้แพ้ให้เลยขอนำลงเป็นวิทยาธาร เผยแพร่กิตติคุณพระพุทธคาถานี้และอนุรักษ์คำของสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสีไว้ไม่ให้หายไปไหนผุ้ใดจะใช้คาถานี้ให้รำลึกถึงเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี หลวงตาทวด แย่บ อัตถพาโร วัดโรงช้าง พิจิตรก่อนก็ดี ท่านทั้งสองจะได้มาอนุโมทนาสาธุการจำเริญพรให้พระคาถานี้คงศักดิ์สิทธิ์ขึ้นกว่าเดิมแล